Northern Cross Pilgrimage 14 april

Northern Cross Pilgrimage

Maandag 14 april 2014  Jedburgh - Morebattle

De etappe van vandaag ging door een prachtig glooiend landschap, met wisselende uitzichten. Van Jedburgh liepen we eerst twee kilometer terug naar Dere Street om St Cuthbert' s Way weer op te pakken. Daarna ging de route over een flinke klim en langs de rand van een bos en een vallei naar onze lunchplek bij Brownrigg. 's Middags passeerden we de ruine van Cessford Castle, eens de thuisbasis van de Kerr familie, een van de reiver families die de baas waren in dit grensgebied aan het eind van de Middeleeuwen. Daar kwamen we een groep Denen tegen, die ook St Cuthbert's Way lopen. Het bleek zelfs, dat zij bij de organisatoren van de Northern Cross Pilgrimage informaties hadden ingewonnen over deelname aan de pelgrimstocht, maar uiteindelijk hadden besloten niet mee te doen, maar op eigen gelegenheid te gaan. Waarschijnlijk zullen we ze de komende dagen nog wel eens tegen komen, in ieder geval vrijdag bij het oversteken naar Lindisfarne. Het laatste deel van de étappe naar Morebattle hebben ze gedeeltelijk meegelopen.

Vandaag heeft Mike de filmmaker een groot deel van de tocht meegelopen en onderweg opnamen gemaakt. Hij is bezig met een eigen productie over het thema geloof en heeft daarvoor al gesproken met Timothy Radcliffe en enige andere theologen. Via het internet was hij bij deze pelgrimage terecht gekomen. Hij verwachtte hier wat meer beeld te krijgen van de betekenis van geloof voor meer gewone mensen. Of hem dat gelukt is, moet nog blijken. Een pelgrimstocht als deze geeft in ieder geval mooie plaatjes van mensen die een kruis meedragen door een prachtige omgeving. Het gewicht van het kruis valt mee, het hout is vrij licht. Normaal draagt een persoon het kruis op zijn of haar schouder en de ander loopt achteraan, het eind eveneens steunend op de schouder. Daarvoor is het van belang dat de lengten niet te veel uiteenlopen. Als de bomen laaghangende takken hebben, draag je het kruis wat lager en bij heel harde wind kantelen we het kruis en dragen het met drie personen, twee aan de voorkant, een aan de achterkant. Zondag was er een stuk waar dat nodig was. Voor de rest valt de wind mee. Vandaag hebben we zelfs een schitterende dag gehad, met relatief veel zon. Bij toerbeurt dragen we het kruis. Soms tien minuten, soms veel langer, afhankelijk van de conditie van de lopers. Het is de bedoeling, dat we niet te ver uit elkaar lopen, maar dat wil niet altijd lukken. In een paar dagen tijd hebben Karen Poolman, een onderwijzeres die vooral muziekonderwijs geeft, en ik de reputatie opgebouwd van het 'A-team' voor bijzondere omstandigheden: een flinke snelheid maken als het tempo erg gezakt is of als ons een lange of steile klim te wachten staat. Maar we hebben geen vaste duo's. Wie zin heeft om op een bepaald het kruis over te nemen, geeft dat aan. Een enkeling, die zelf moeite genoeg met lopen heeft, doet niet mee met het dragen van het kruis. 

In het open landschap kom je weinig andere mensen tegen. Maar of je nu onderweg wandelaars tegenkomt of bij het binnenlopen in een stadje het gewone publiek, de reacties zijn verrassend positief. Zondag werden we zelfs uitgenodigd om bij iemand thuis thee te komen drinken. Dat aanbod hebben we afgeslagen, omdat we op tijd bij Jedburgh Abbey wilden zijn voordat dit terrein zou worden gesloten en de betreffende mensen nogal een stukje van de route afwoonden, maar het was een mooi gebaar van gastvrijheid.