Morebattle - Town Jetholm
Vandaag liepen we de vierde etappe van de Northern Cross Pilgrimage, een korte etappe van Morebattle naar Town Jetholm. De afstand bedroeg slechts zes mijl. We waren gewaarschuwd, dat er een stevige klim inzat naar het hoogste punt van deze pelgrimstocht, de Wideopen Hill (368 m), en dat het er flink koud kon zijn. Dat laatste wil ik wel geloven. De heuvel zal zijn naam niet voor niets hebben gekregen. Maar we boften met het weer. Toen we vertrokken was de hemel onbewolkt en hoewel de chauffeurs die de bagage vervoerden zelfs ijs op de autoramen hadden aangetroffen, werd het snel warmer. Bijna de hele dag heeft de zon geschenen - het werd dus een prachtige wandeling en we hebben bijna een uur geluncht boven op Wideopen Hill. Om half vier waren we al in Town Jetholm, waar we in een zaal van het plaatselijke jeugdwerk overnachten. Tijd genoeg om ook een bezoekje te brengen aan de nabij gelegen pub.
Voor mij was dit een van de eerste dagen van mijn sabbat, waarin het leven stukken langzamer ging. Letterlijk ook. Ik heb als goede loper de hele dag achteraan de groep gelopen als een vriendelijke herdershond die voorkomt dat schapen het contact met de kudde verliezen. De voorgaande dagen was het voorgekomen, dat een of twee deelnemers achterop waren geraakt en uit zicht waren verdwenen. Niet iedereen loopt even goed. Dus ik heb vandaag met de handrem op gelopen en er voor gezorgd, dat Ellie niet in haar eentje achterop raakte. Bij een aantal passages heuvelaf kon ik haar ook op een gemakkelijker route wijzen. Zo zijn we toch met zijn allen aangekomen.
Voordeel van deze herdershondfunctie was, dat ik langzaam moest lopen en meer tijd dan anders had om om mij heen te kijken en te genieten van de natuur. Die was prachtig, met soms verre uitzichten. En vanaf Wideopen Hill kon je kilometers ver in alle richtingen kijken. Onderweg hebben we ook de nodige dieren gezien:vogels vanzelfsprekend, maar ook twee herten die door de weilanden renden, enige konijnen en fazanten. Wat langzamer leven doet geen kwaad. De komende dagen staan overigens wat grotere stukken op het programma (11 en 16 mijl).
Bij toerbeurt kan je een ochtend- of avondgebed verzorgen. In het gebedsboekje dat we uitgereikt gekregen hebben, staan daarvoor voorbeelden, maar je mag er ook een eigen invulling aangeven. Maandagavond heb ik de hongerdoek uit Togo gebruikt, met als thema de werken van barmhartigheid. Ik had A-4 copietjes meegenomen. Samen hebben we de doek verkend en deze verkenning afgesloten met een gebed en een lied. Laat nu vanochtend het volgende gebed gebeden worden:
Christ, let others see You in me.
Christ let me see:
You are the caller
You are the poor
You are the stranger at my door.
You are the wanderer
the unfed
You are the homeless
with no bed
You are the man
driven insane
You are the chld
Crying in pain
You are the other who comes to me.
Open my eyes that I may see.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten