zondag 27 april 2014

Ionaviering op Holy Island

Een keer in de maand organiseert 'Worship in the Way of the Iona Community in North Northumberland' een Ionaviering ergens in dit deel van Noord-oost Engeland en het aansluitende deel van Schotland. Zeg maar het gebied tussen Newcastle en Berwick. De grootste afstand tussen noord en zuid is ongeveer 60 mijl (100 km). Bij toerbeurt is men ergens te gast. Dat maakt het ook mogelijk, dat dan mensen ut die plaats kennis maken met deze stijl van liturgie vieren. Het initiatief is in 2003 genomen door een predikante uit Bamburgh. Aanvankelijk kwam men vier keer per jaar bijeen. Tegenwoordig op de laatste zondag van de maand. Het preciese tijdstip hangt af van de plaatselijke omstandigheden. Soms wordt vooraf een picknick gehouden. Ook na de verhuizing van de initiatiefneemster is de groep doorgegaan. Iona Community Member Katryn Potts is nu een van de trekkers.

Vanavond 27 april vond de viering plaats op Holy Island in de URC-kerk S Cuthbert's. Relatief laat (19.30 uur), omdat er een afspraak tussen de kerken op het eiland bestaat om niet gelijktijdig diensten te houden. En St Mary's heeft de dagelijkse avonddienst om 17.30 uur. Bovendien ging vandaag pas de causeway rond half zes open. Eerder konden mensen van het vasteland niet komen, of zij zouden al eind van de ochtend hebben moeten arriveren. Met vijf mensen hebben we rond zes uur gepicknickt op The Heugh, een rotsformatie de zorgt voor de beschutte ligging van de haven. In de luwte van de uitkijktoren was het nog wel uit te houden. Er stond een redelijk straffe wind. Op de drooggevallen zandbanken in de verte lagen honderden zeehonden. Geregeld kon je hun gehuil horen. Gecombineerd met de laaghangende tot mist neigende bewolking gaf dat een apart sfeertje. We hebben niet erg lang doorgebracht op de Heugh: het begon op een gegeven moment te regenen. Dus zijn we toen maar naar St Cuthbert's gegaan. Rachel Poolman, de plaatselijke URC-predikante, was onze gastvrouw.

Pilgrimage is a circular route

Geleidelijk kwamen er meer mensen binnenlopen. Sommigen waren regelmatige bezoekers van deze vieringen, anderen woonden op Holy Island of verbleven er toevallig als gasten. We zaten in een kring rond een prachtig opgemaakte schikking, met een rugzak en pelgrimsstaf, sinaasappels en schelpen als verwijzers naar de camino naar Santiago de Compostela en de nodige waxinelichtjes. Katryn Potts en Rachel Poolman leidden de dienst, terwijl iemand anders voor de zang zorgde: twee typisce Ionaliederen en een lied uit de liedbundel van de URC, gekozen bij het thema 'Pilgrimage is a circular route'. Verschillende teksten in deze viering waren afkomstig uit een boekje van Kate McIllagah, Green Heart of the snowdrop.



Onderdeel van de viering was het delen van ervaringen met pelgrimeren. Katryn had mij gevraagd om iets te vertellen over mijn Northern Cross tocht. Op die uitnodiging ben ik graag ingegaan. Enige anderen verhaalden over hun verblijf op Iona of in het Heilig Land. Een echtpaar was gisteren op Holy Island gearriveerd na een weeklang met hun hond de St Cuthbert's Way te hebben gelopen. Voor sommigen waren stiltemomenten tijdens een pelgrimstocht de gelegenhed om met God in contact te komen. Anderen vertelden over speciale momenten tijdens hun bedevaart in het Heilig Land. In de betreffede kerk was het zo druk, dat als het even stil was tijdens hun eigen viering, het gezang opklonk van de Italianen of Fransen die naast hen hun viering hadden.En andersom. Dat had op de betreffende persoon grote indruk gemaakt. Ze had het ervaren als een prachtige aanvulling in plaats van storing.



Bij deze ronde van ervaringen vertellen werd een staf doorgegeven met daarin steentjes. Als je de staf roteerde, hoorde je het geruis van de stenen die naar beneden vielen. De staf diende als een spreekstok. Als je de staf had, mocht jij je korte bijdrage doen.  Je kon je beurt ook overslaan en de stok direct doorgeven aan je buurman of buurvrouw. Dat kon rechstreeks, maar je kon de stok ook draaien. Dan maakte die dus geluid. Ik had de indruk, dat de stok het lichter maakte om geen inhoudelijke inbreng te leveren. Gelukkig maar, want als ieder van de 20 aanwezigen een impressie had gegeven, had de viering dubbel zo lang geduurd. Nu was die net geen uur. Na afloop konden we nog met elkaar onder het genot van een kop koffie of thee met cake van gedachten wisselen. Daarvan is goed gebruik gemaakt.
Ik wil eindigen met een tekst van Chris Polhill:

Prayer for the journey


Journeying with you, Creator God,
is to journey in your world,
full of marvels and such beauty.
To glimpse eternity in sky and sea,
to feel the earth and rock beneath my feet.

Journeying with you, brother Jesus,
is to journey with your friends.
To meet and travel a while together,
then part at the crossroads,
knowing you are with us all.

Journeying with you, Holy Spirit,
is to journey with the wind.
To move to your wild music
then try to sing your song
so others may hear.  


Worship in the Way of the Iona Community in North Northumberland heeft een eigen blog en Facebookpagina . 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten